Mei en juni

Zo lang geleden dat ik nog geschreven heb, sorry!

Het is nu al midden juni en het is niet zo lang meer voor mijn uitwisseling eindigt.
In de voorbije maanden heb ik niet echt iets speciaals gedaan, ik ging naar school, sprak af met vrienden, ging uit... De normale dingen, ondertussen heb ik hier ook al mijn dagelijkse routine :)
Ik heb afscheid moeten nemen van 2 andere uitwisselingsstudenten. 1 meisje (van Duitsland) wou vroeger naar huis keren omdat ze het echt niet meer zag zitten en het andere meisje (van de VS) omdat ze voorbereidingscursussen moest doen om aan de unief te starten. Zo triest, telkens wanneer er iemand weggaat... Met de uitwisselingsstudenten heb je onder elkaar toch altijd een speciale band, omdat je allemaal hetzelfde doormaakt. De andere meisjes (ja, we zijn allemaal meisjes hier, geen enkele jongen!) gaan weg op 27 juli. En dan blijf ik hier nog een maandje, ik ga als laatste weg van iedereen.

In juli ga ik zo'n leuke dingen doen! Eerst ga ik naar Salta met vrienden, daarna Jonas bezoeken, daarna komt Margot! Met haar gaan we Rosario, Buenos Aires en Iguazu bezoeken en natuurlijk ga ik haar ook een rondleiding geven in het prachtige Aguilares, één van de hoogtepunten van Argentinië toch wel (haha).
Ik kijk er zo naar uit!

MEI

Wat heb ik in mei allemaal gedaan? Even nadenken...


Ik ben met mijn beste vriendin naar een andere provincie gegaan die Santiago Del Estero heet. Daar is een vakantieplaats waar warmwaterbronnen zijn, het is er ongelofelijk mooi! We zijn ook in een zwembad geweest met heel warm water, dat is van nature zo warm en komt van de bronnen. Het was heel leuk!

Typisch: hele varkens op de gril

Ik en mijn vriendin bij het grote meer

Met diezelfde vriendin ben ik ook naar het circus geweest. Het was denk ik de eerste keer dat ik naar een echt circus ging (toch voor zover ik me kan herinneren). Het was leuk en indrukwekkend! En op het einde hebben we een foto getrokken met een tijger :') (die ik nu even niet terugvind)

3 jaar geleden had mijn gezin een andere uitwisselingsstudent, een meisje van Duitsland. Die is in mei op bezoek gekomen voor 2 weken. Het was zo leuk om haar te leren kennen! We zijn allerlei plaatsen gaan bezoeken hier in Tucuman.

In El Mollar: ik, mijn gastzus en Marleen van Duitsland

In San Javier

San Javier

Parachutespringen in San Javier (staat ook op mijn verlanglijstje!)

 Voor de rest in mei heeft mijn familie ook een groot feest gegeven voor de verjaardag van mijn papa van hier. Jammer genoeg was ik ziek en kon niets eten van al het lekkere eten :( Maar het was wel een superleuke avond, ik heb toch zo'n gekke familie!

Ik met broer, zussen, neven, nichten...

Mijn papa en neef aan het dansen

Hier in Argentinië is er iedere week wel een speciale dag waarvoor er een ceremonie gegeven wordt! Op 25 mei is hier de dag van de onafhankelijkheid in Argentinië. Daarvoor was er een extra grote ceremonie op mijn school, vele mensen waren verkleed met de originele kledij, er werd folklore en tango gedanst... Ik was mijn fototoestel vergeten dus heb ik geen foto's kunnen trekken! In Buenos Aires werd deze dag ook uitgebreid gevierd met allerlei optredens, een speech van de presidente,... Op tv werd dit allemaal uitgezonden en Silvio Rodriguez heeft ook opgetreden! (mama, dat deed me zo aan jou denken. Haha)

JUNI

Op dit moment zit ik in La Rioja, de provincie waar mijn zus en broer studeren, op ongeveer 4 uur van waar ik woon. Hier woon ik nu een weekje met hen :)

Vorige week heb ik de presidente gezien (wel alleen van ver, maar toch, ik heb ze gezien)! Ze kwam naar Tucuman om een nieuw ziekenhuis in te wijden, en mijn zus, die lid is van de peronistische jeugdbeweging, had me meegenomen. Het was superleuk en interessant!

Duizenden mensen wachtend om de presidente te zien

We hebben ook de verjaardag van mijn zus gevierd, en ik heb 2 taarten gebakken, 1 appeltaart en 1 chocoladetaart.

Volgende week is al mijn laatste week op school. En de week daarna eindigt mijn officiële uitwisseling...
De tijd gaat zo snel, het vliegt echt voorbij!

Maart

Oeps, zie net dat ik nog niets gepost had in maart! Hier komt mijn berichtje dus, beter laat dan nooit...
In het begin van maart ben ik 10 dagen naar de gastfamilie van Jonas in Santa Fe geweest... Dat was echt geweldig! Hij had echt zoveel geluk om in zo een geweldige familie te kunnen wonen, ik was er een week en ik heb me echt gehecht aan hen! Ik heb superveel leuke mensen leren kennen en ben iedere vrijdag en zaterdag uitgeweest. Het uitgaansleven is echt beter in Santa Fe, de discotheken sluiten om 7 u terwijl ze in Tucuman al om 4u sluiten. Voor de rest was alles gewoon anders in Santa Fe dan in Tucuman. Hoe de mensen praten... Iedereen lachte met mij omdat ze zeiden dat ik echt een Tucumans accent had.. :') (De mensen van Tucuman staan erom bekend heel dialect en 'slecht' te praten... Ik vind het wel een leuk taaltje, Tucumano basico). Ook de mensen zijn anders, qua uiterlijk. Santa Fe staat erom bekend dat er hele mooie mensen wonen. Er zijn veel blonde mensen, ze lijken veel europeser. In Tucuman zijn het allemaal mensen met een donkerdere huis, maar ik hou daar wel van :) Voor de rest leek het mij dat in het algemeen Santa Fe Europeser was, al was het maar hoe de straten eruit zien. Precies ook minder armoede dan Tucuman...
Laat ik zeggen dat het heel anders was, maar ik zou niet kunnen zeggen waar ik liever ben! Het was in ieder geval wel een zalige ervaring, na die 10 dagen bij de familie Moriconi moest ik vertrekken met pijn in het hart... En een belofte om in juli terug te keren, als Jonas ook terugkeert! Ik kijk er al naar uit ;)

Voor de rest ben ik naar een nieuwe school aan het gaan nu. Het is wel leuk maar ik mis heel erg mijn oude school en mijn klasgenoten van vorig jaar... Misschien heb ik gewoon tijd om me aan te passen, maar mijn klas van nu is heel erg verdeeld in groepjes en het is gewoon niet hetzelfde als vorig jaar :( In de namiddag kom ik bijna altijd samen met mijn vrienden van Concepcion, van mijn vorige school..

Voor mijn verjaardag ben ik de avond ervoor samengekomen met mijn klasgenoten, die hebben dan een taart gekocht en om 12u, mijn verjaardag dus, heb ik de kaarsjes uitgeblazen (:
De dag erna was ik alleen thuis, zijn 's middags de andere uitwisselingsstudenten gekomen om samen te eten, en in de namiddag nog andere vrienden. In het weekend ben ik vrijdag en zaterdag naar een feestje geweest en het was superleuk ook!

Dat was alles voor maart! Dikke kussen aan iedereen, ik mis jullie

Februari

Het is weeral zo lang geleden!
Om me er toch aan te houden iedere maand iets te schrijven, is hier mijn bericht van februari...
Er is zoveel gebeurd! De vakantie was echt leuk, ik ben naar de bergen geweest en zo toch een maand kunnen ontsnappen van de ondraaglijke warmte die er hier heerste in Tucuman! (Lees: tot 45 graden)
In de bergen was het koud, en na lange tijd in die warmte hier was dat zelfs wel eens leuk. :-)
Een verhaal van mijn vakantie: op een dag wou ik met een vriendin van mij een paard gaan huren om te gaan paardrijden in de supermooie natuur. Mijn vriendin zei dat ze niet kon paardrijden maar ik zei, geen probleem, ik zal wel paardrijden ik kan dat min of meer. NIET DUS!! Het paard dat we gehuurd hadden was echt verschrikkelijk, en luisterde totaal niet naar wat we deden... Het ging alle kanten op met ons en daarna wou het niet meer terugkeren! Ik en mijn vriendin aan alle mensen vragen of iemand kan paardrijden en ons wou helpen... Daarna heeft een jongen ons geholpen en het paard teruggebracht naar de plaats waar we het gehuurd hadden. We hadden het gehuurd voor een uur en hadden nog tijd over, dus heeft hij mij meegenomen om rond te gaan rijden, hij kon dus wel paardrijden! Haha, wat een avontuur! Gelukkig dat de mensen hier zo vriendelijk zijn om ons te helpen :-)

Dan in februari ging ik bijna iedere dag naar het zwembad met nieuwe mensen uit mijn dorp die ik leren kennen had. Dat was echt leuk, we zaten daar heel de dag, met cumbiamuziek, mate en pastafrolas. De laatste dagen is het wat kouder dus gaan we niet meer.

Nu is mijn vakantie bijna gedaan... Mijn jongste zus is ondertussen ook in La Rioja, een andere provincie op 4 uur van hier gaan studeren. De eerste dagen dat ze weggegaan was was ik echt droevig, omdat ik ervoor altijd met haar samen was, en het huis leek zo leeg. Ik ben nu trouwens enig kind, al mijn zussen en mijn broer studeren in andere steden, dus tijdens de week ben ik altijd alleen thuis met mijn ouders en mijn oudste zus Mari, maar zij is al 32 jaar ofzo. Ik mis het om broers en zussen rond me heen te hebben... :-(
Binnenkort gaat het wel weer druk worden want de school gaat beginnen, ik denk morgen.
Iedereen vraagt mij wat ik ga doen in de tweede helft van mijn uitwisselingsjaar... Ik wou graag in San Miguel de Tucuman gaan wonen, de hoofdstad van de provincie, om daar iets te gaan studeren als vrije student in de universiteit. Na al 2 keer afgestudeerd te zijn wou ik niet nog eens terugkeren naar de middelbare school! Helaas was dit tegen de zin van mijn ouders... En dus zal ik nog maar eens terugkeren naar de middelbare school, wel een andere dan de afgelopen maanden. Nu zal ik in mijn eigen dorp naar school gaan en dus ook meer mensen van hier leren kennen, want omdat ik vroeger in een andere stad naar school ging wonen al mijn vrienden in die andere stad!
In ieder geval, ik heb nog veel werk te doen: ik moet me uitschrijven in mijn oude school, me inschrijven in mijn nieuwe school en dan nog een nieuw uniform laten maken. Mijn vorige uniform was wit en groen, het nieuwe is rood, wit en blauw. :-)

Ik ben even zonder inspiratie, er gebeurt zoveel maar ik vergeet alles te vertellen!
Oh ja, ik ben naar het carnaval hier in mijn stad geweest. Dat was echt zooooo zalig! Als je binnenkwam begon iedereen met verf elkaar vuil te maken, ze gooiden met water, bloem en 'sneeuw'. Er was ook een stoet van allemaal verklede mensen, maar totaal niet zoals in België... Laat ik zeggen dat ze zeer weinig kleren aanhadden, bijna niets! Er was vanalles... Jong, oud (ja, ook de gepensioneerden namen deel aan de stoet! Hilarisch!), dik, dun,... En allemaal op de typische carnavalmuziek van hier, met veel trommels, trompetten enz. Het was echt SUPER, tot het opeens begon te stormen en het vroeger eindigde, jammer...

Ik ben ook naar het eerste schuimfeestje in mijn leven gegaan, dat was nogal een ervaring! Er was echt ZO VEEL schuim, dat viel allemaal van boven en ik stikte bijna omdat ik helemaal bedekt was met schuim. Er was superveel volk en in de chaos probeerde ik weg te geraken en zo ben ik mijn gsm verloren... :( Maar het was echt wel leuk.

Ik ben ook naar de 'babyshower' van een vriendin van mij geweest die hoogzwanger is. Ik heb hier twee goeie vriendinnen die zwanger zijn, ze zijn 17 en 18 jaar. In het begin vond ik dat echt zooo raar! Abortus is hier illegaal en er zijn echt superveel tienerzwangerschappen.

Op een avond was ik met mijn vriendin over straat aan het lopen, we gingen naar een bar om iets te gaan eten met wat vrienden. Er passeerde een jongen op een fiets... die reed opvallend dicht bij ons. Dan, wanneer hij passeerde, greep hij de tas van mijn vriendin vast en probeerde die mee te trekken. Mijn vriendin heeft die gelukkig niet losgelaten en begon te roepen en dan is de jongen verder gefietst... Dat was echt een schok, die tas had alles, onze portefeuilles, gsm's... Het was de eerste keer dat ik zelf kon ondervinden dat de veiligheid in Argentinië toch niet is wat het zou moeten zijn.

Ik weet niet wat er nog te vertellen valt... Alles is hier al zo normaal voor mij. Het is hier echt zo leuk, het enige wat soms moeilijk is is dat ik meningsverschillen heb met mijn familie... Ik mis enorm de vrijheid die ik had in België. Toch ben ik vaak zo droevig omdat ik maar 5 maanden meer heb en ik wil echt niet terugkeren... Ik heb supervaak nachtmerries dat ik moet terugkeren naar België en helemaal begin te wenen en wil terugkeren naar Argentinië. Onlangs was ik in het huis van mijn beste vriendin, en haar familie is voor mij echt als een tweede familie, ze zijn er altijd voor mij en ik ben daar enorm graag. Haar papa zei, he Laura, eigenlijk heb jij niet zoveel tijd meer hé... En toen ik daaraan dacht werd ik opeens al zo droevig...

Van 1 tot 10 maart ga ik de gastfamilie van mijn broer van vorig jaar bezoeken in Santa Fe. Ik kijk er echt zo hard naar uit! Ik ga er zijn voor de 15e verjaardag van zijn zus en dat wordt supergroot gevierd... Dus dat belooft :-)

Un beso enorme, ik mis iedereen zo!

Kerstmis en nieuwjaar

Er is weeral zoveel tijd gepasseerd!

Ondertussen heb ik kerstmis en nieuwjaar in een ander land gevierd! Laat ik daar even over vertellen.

Om te beginnen: kerstmis. Mijn dorp/stad (weet niet hoe ik het zou noemen) werd versierd met kerstversiering, op de plaza werd een grote kerstboom geplaatst… Ook in mijn huis had ik een kerstboom, weliswaar een valse… Maar hij was wel mooi :-) Ondertussen stegen de temperaturen tot  42 graden. Ik had helemaal geen gevoel dat het kerstmis was, met zon in plaats van sneeuw, en cumbia in plaats van kerstmuziek! Typisch Argentijns gingen alle mensen natuurlijk op 24 december snel nog alle kerstcadeautjes kopen, dus was het centrum helemaal vol. ’s Avonds deed iedereen mooie kleren aan, maakte zich op en gingen we naar het huis van mijn oma, die 1 blok verder woont. Daar waren ook nog ooms, tantes, neven en nichten. We aten samen, het eten was wel anders dan in België… Empanadas, kip, asado (soort barbecue), koude salades en ijs als dessert… Om 12 u proostte iedereen, en ging iedereen elkaar een gelukkig kerstmis wensen, het leek wel nieuwjaar van in België! Daarna ging iedereen naar buiten en werd er vuurwerk afgestoken. Echt niet normaal hoe een grote hoeveelheid vuurwerk! Daarna gingen mijn neven en nichten uit… Maar in mijn familie waren er wat spanningen waardoor ik en mijn zus niet mochten uitgaan. Is wel jammer want de traditie is hier om uit te gaan op kerstmis en al mijn vrienden waren samen terwijl wij thuis zaten… Iedereen was een beetje verdrietig omdat kerstmis niet zo leuk geweest was door die spanningen.

Gelukkig was nieuwjaar echt veel veel leuker. Dit vierden we onder mijn gezin hier, maar dat wil niet zeggen dat we met weinig waren… Nog altijd 10 personen ;-) Nogmaals maakte iedereen zich op, mooie kleren… Daarna aten we samen en net voor 12 u werd er afgeteld! Om 12 u werd er geproost en dan wenste iedereen elkaar gelukkig nieuwjaar. En daarna weer snel naar buiten om het vuurwerk te zien! Het is hier echt een gekte hoeveel vuurwerk iedereen koopt voor nieuwjaar! Wij hadden voor 60 euro vuurwerk gekocht! En dan wordt dat gewoon op straat afgestoken en trekt iedereen foto’s. Daarna gingen we naar binnen, werd er cumbia opgezet en begon iedereen te dansen, het was zo leuk!! En dan rond 2u vertrokken we naar een feestje. Eerst gingen we naar de bar van een vriendin van mij, waar al mijn vrienden waren, en er waren gratis cocktails voor iedereen. Er werd superveel gedanst, weer cumbia natuurlijk! Daarna gingen we naar een feestje waar we bleven tot de vroege uurtjes en daarna nog naar een afterparty bij een vriend thuis, waar we zelfs nog in het zwembad belandden. WAT EEN NACHT!

Een paar dagen voor nieuwjaar ben ik ook naar mijn eerste ‘quince’ geweest, dit is het feest voor de 15^e verjaardag van een meisje. Die is hier heel belangrijk en wordt SUPER uitgebreid gevierd! Alle vrienden en familie worden uitgenodigd, en om 12u ’s nachts komt dan de jarige toe… De jarige meisjes hebben altijd een supergroot prinsessenkleed, echt indrukwekkend! Daarna danst die normaal gezien de wals met haar papa, maar op het feest waar ik naartoe gegaan was, wou het meisje dat niet doen. Er was wel superveel eten, echt onvoorstelbaar! Eerst werd er dus gegeten en daarna werd er een video getoond met foto’s van de jarige, ze hadden zelfs een soort videoclip gemaakt met haar in de hoofdrol. En daarna begon het feest en was iedereen aan het dansen. Het was echt superleuk en indrukwekkend!

Overmorgen vertrek ik een maand op vakantie. Daar heb ik echt zin in, ik ga eerst naar El Mollar, een plaats in de bergen waar mijn familie en huis heeft. Dit is een populaire vakantieplaats waar alle jongeren naartoe trekken, en er zijn superveel feestjes! Ik kijk er al naar uit! Daarna ga ik ook een week met mijn vriendinnen naar nog een andere vakantieplaats. Daarna keer ik terug naar Aguilares, maar ik eindig januari in Tafi Del Valle (nog een andere plaats), waar een groot rugby-event is, waarvoor rugbyspelers uit heel Argentinië komen! Dit eindigt met een heel groot feest… Waar ik uiteraard naartoe ga, samen met mijn vriendinnen! Joepie! (Dit doet me eraan denken dat het woord ‘joepie’ universeel is! Wordt hier dus ook gebruikt! Hahaha)
Tijdens januari zal ik dus geen internet hebben, maar jullie kunnen me altijd berichtjes sturen naar mijn Belgische telefoonnummer.

Wat kan ik nog vertellen… Er wordt me veel gevraagd: hoe zit het nu met de Argentijnse jongens? Wel, die zijn exact zoals Jonas me gewaarschuwd had… Supergrote versierders en allesbehalve trouw. Zelfs zeggen ze dat ze ‘niet gemaakt zijn om trouw te zijn’. Het moet in hun bloed zitten, haha! Ik ben hier een uitzondering als ‘blond’ meisje (volgens hen) met blauwe ogen waardoor ze me op straat constant dingen naroepen. In het begin vond ik het echt verschrikkelijk om alleen over straat te lopen, maar nu ben ik er al aan gewend… Het heeft soms ook zo zijn voordelen, zo is er een taxichauffeur die me altijd goedkoop aanrekent omdat ik ‘blond’ ben. Haha!

Ik weet dat ik altijd tegen iedereen praat over mijn problemen hier en dat het daardoor misschien lijkt alsof ik het hier verschrikkelijk heb maar dat is niet zo hoor :-) Natuurlijk zijn er dingen waar ik het echt moeilijk mee heb… Maar ik voel me echt gelukkig momenteel! Onlangs had ik een droom dat ik teruggekeerd was naar België en superverdrietig was. Ik wou echt wenen als ik daarna wakker werd, ik kan me niet voorstellen dat ik na 26 juli nooit meer dit leven ga hebben… Ik ben hier nu bijna 5 maanden en zit bijna in de helft. Het gaat zo snel, ik kan het bijna niet geloven!
Maar tegelijkertijd mis ik jullie ook wel heel hard!

Chau chau! 

Cena de egresados

Vrijdag was het eindelijk zover...
'La Cena de Egresados', het diner van de afgestudeerden, een hoogtepunt in het leven van iedere Argentijn dat plaats vindt bij het beëindigen van de middelbare school.
Ik had de eer om dit ook te mogen meemaken ! Aangezien dit een gala-event is moeten alle meisjes in lang kleed en de jongens in pak gaan. Voor de jongens is het vrij gemakkelijk, maar voor de meisjes begint de zoektocht naar een kleed al maanden op voorhand. Ik en mijn gastzus zijn naar een modiste gegaan om een kleed te laten maken, wat echt veel goedkoper is! Ik heb maar ongeveer 40 euro betaald voor mijn kleed.
De avond zelf heeft een mevrouw ons haar en make-up gedaan, ik had dat nog nooit laten doen maar dat was echt eens leuk, haha... Ik dacht: ik neem gewoon de hele ervaring, het hoort erbij :-)
Dan, om 9 u moesten we naar school gaan voor een ceremonie, waarbij aan iedereen een diploma overhandigd werd. Zelfs ik kreeg een 'diploma'!
Bij de ceremonie werd dan ook een filmpje getoond met foto's en allerlei wijsheden...
Daarna gingen alle ouders, broers, zussen en andere familieleden naar de plaats waar het feest doorging. Daar kwamen even later dan ook wij, de zesdejaars aan met onze eigen partybus!
Er werden ontelbare foto's getrokken, en daarna gingen we naar binnen om te eten. Na het diner werd er de wals gedanst, de meisjes met hun papa en broers, de jongens met hun moeder en zussen. Echt supergrappig en leuk... :-)

Daarna werd de cumbiamuziek opgezet, de meisjes trokken hun torenhoge hakken uit en het feest begon! Het was een zalige nacht, ik heb me ongelofelijk geamuseerd met al mijn klas- en jaargenoten, en ik was op dat moment zo gelukkig om daar te zijn! We hebben de hele nacht gedanst en zijn daarna nog naar het huis gegaan van een van mijn klasgenoten. Om tien uur ben ik dan, doodop maar zo gelukkig, terug naar huis gekeerd. Wat een ervaring!

Voor de mensen die de foto's op mijn facebook gezien hebben, en om Mieke haar vraag te beantwoorden: ik ga niet altijd zo hard geschminkt uit hoor!

Dikke kussen!

December

En we zijn alweer december! Aangezien ik me voorgenomen heb om toch iedere maand iets op mijn blog te schrijven dacht ik, tijd voor een nieuw bericht.

Ik zit hier zo in mijn dagelijkse routine dat ik vaak niet weet wat te schrijven.

Een van de belangrijkste dingen: school is hier gedaan! De laatste weken waren echt ongelofelijk SAAI, iedereen maakte heel de dag examens en ik sliep of schreef in mijn dagboek, of schreef brieven naar mensen uit België... Een oefening in het zoeken naar bezigheidstherapie. Ook ging ik naar mijn lessen van geschiedenis, toerisme en geografie, maar aangezien het jaar op zijn einde liep had ik daar niet veel meer aan.
Ik ben aan de ene kant zo blij dat het gedaan is, dat ik me niet meer moet vervelen in die saaie lessen, maar al die mensen die ik niet meer iedere dag ga zien, ik ga ze zo missen!!

Een paar weken geleden was er de voorstelling van L.O., een evenement van mijn school waarbij alle klassen een dansje, turnoefeningen enz. moesten voorstellen. Daarvoor had ik dus dat cheerleaderpakje dat velen op facebook gezien hebben. Het was echt leuk!

Daarna is Pablo gekomen. Een week en een half... Het was echt leuk om hem terug te zien!

Nu heeft iedereen hier herexamens. Van mijn klas waren er 2 personen erdoor. De anderen blijven naar school gaan om opnieuw en opnieuw examens te blijven afleggen. Ja, ze hebben hier veel kansen!

Aangezien al mijn klasgenoten moeten studeren trek ik nu veel op met de andere uitwisselingsstudenten.
Gisteren ging ik naar het verjaardagsfeest van een meisje uit Nederland, wat echt superleuk was. Ze had een plaats afgehuurd met zwembad, en we hebben heel de dag gegeten, gedanst en in het zwembad gezwommen. Ik heb veel nieuwe mensen leren kennen!

Vrijdag is het zover: la cena de egresados, ik weet niet hoe het te vertalen, 'het diner van de afgestudeerden'. Dat is officieel het einde van het schooljaar! Iedereen moet er in galakleding naartoe gaan... Niet echt mijn ding, maar het is een ervaring :)

Ik ben ook volop vakantieplannen aan het maken, en aan het kijken wat ik volgend jaar ga doen.

Ik weet niet wat meer te schrijven, haha, heb niet echt inspiratie. Als iemand een vraag heeft, stel ze!
Ik weet niet echt wat jullie willen weten over mijn leven hier :)

Tijd voor een nieuw berichtje, het is nu toch al een tijdje geleden.
Wat is er ondertussen allemaal gebeurd?
De temperaturen zijn hier gestegen tot een ondraaglijke hoogte. Overdag is het ongeveer 36 graden en niemand komt hier buiten voor 6 uur. Aangezien ik me moet aanpassen aan de plaatselijke cultuur (en toch ook wel van slapen houd) slaap ik daarom bijna iedere dag de siesta!

Vorige week ben ik gaan kamperen met mijn school en dit was echt een van de beste ervaringen die ik hier al gehad heb!
Een kort overzichtje:
Dinsdag zijn we 's middags vertrokken. Na 4 uur in de bus zitten kwamen we aan in Cafayate, Salta. De tenten werden opgezet en werden we opgedeeld in groepen. Daarna speelden we spelletjes en moesten we een naam, spreuk en lied vinden voor onze groep. Ik heb me echt geamuseerd, in mijn groep zaten leuke mensen!

De volgende dag was het dan zover: de beklimming van de berg. Onder de brandende zon en met een bamboestok in de hand vertrokken we. Na 4 u stappen, kwamen we dan aan aan de top! Daar wachtte op ons een grote waterval met ijskoud water, zalig, die verkoeling na zo lang in de zon gestapt te hebben. (Iedereen was trouwens onder de indruk van de kleur van mijn gezicht.)
We kregen dan een kaartje dat zei: vallen op je weg is toegestaan, opnieuw opstaan verplicht.
Het kamperen hier staat sterk in het teken van bezinnen en nadenken over het leven.

Het uitzicht terug beneden, na de beklimming

De volgende dag zijn we naar het centrum van Cafayate geweest. Daar heb ik het beroemde wijn-ijsje geprobeerd, maar dat vond ik echt niet lekker! Daarna deden we een soort Olympische Spelen en ik werd 3e met kogelstoten. Moeilijk te geloven, maar hier een foto als bewijs:

Daarna ging iedereen naar een kerk. Daar aangekomen kreeg iedereen een bijbel met brieven tussen van hun familie. Mijn familie had voor mij geen bijbel maar een boekje met sprookjes gekocht, waar ook een moraal in zat. Ik had een brief gekregen van mijn zus en mijn mama, aangezien die brieven zo emotioneel en lief waren, moest ik toch wel een traantje laten. Ik zweer dat echt IEDEREEN aan het wenen was, samen daar in die kerk, en na het lezen van de brieven stond iedereen op en begon elkaar te omhelzen. Ik kende die mensen nog maar 3 dagen, maar toch was dat echt een speciaal moment! Ik kan me echt niet voorstellen dat dit in België zou gebeuren, daarvoor moet je gewoon in Argentinië zijn.
Die avond was dan het kampvuur, waarbij iedereen iemand mocht bedanken, vergeving vragen of iets mocht wensen.

De volgende dag was dan de afscheids-ceremonie, waarbij nog maar eens iedereen elkaar omhelsde. Ik heb echt superveel mensen leren kennen op die 4 dagen, geweldige mensen, daarom ben ik zo blij dat ik meegegaan ben! Het was echt leuk om eens alleen met allemaal mensen die ik niet kende mee te gaan, dat ik gewoon eens zelf kon kiezen met wie ik wou omgaan en zelf mensen kon leren kennen.

Teruggekomen op school werd ik op de vingers getikt omdat ik nooit iets doe in de les. Ik voelde me weer oneerlijk behandeld, want toen ik hier aangekomen was, zeiden al mijn klasgenoten dat ik niets mocht doen, dat ik mocht slapen als ik wou,... En de leerkrachten geven mij nooit de fotokopieën, de opdrachten, dus hoe willen ze dan dat ik iets doe? Ik voelde me precies weer op het college, hoe autoritair ze mij hier behandelden. De directrice stelde me voor de keuze: ofwel moest ik in mijn klas blijven en studeren voor alle vakken (dus ook de vakken waar ik echt niets van begrijp en die me niet interesseren, zoals boekhouden, economie en arbeidsrecht) ofwel moest ik lessen gaan volgen in andere klassen en richtingen en zo iets leren over Argentinië. Ik heb voor het laatste gekozen en nu ga ik dus op school politiek, geografie, psychologie en geschiedenis gaan doen. Zal waarschijnlijk interessanter zijn dan al mijn wiskundige, economische vakken ;-)

Nog een paar andere dingetjes over Argentinië:
- In alle straten staan sinaasappelbomen. Die sinaasappels kan je helaas wel niet opeten omdat ze naar het schijnt bitter zijn. Ik heb ze nooit geprobeerd.
- Sangria is hier fanta met rode wijn. Witte wijn drinken ze met sprite
- In iedere keuken staat een tv, die bijna altijd opstaat, ook tijdens het eten.
- De winkels hebben hier andere openingstijden: 's morgens tot 1u, dan sluiten ze tijdens de siesta, en daarna openen ze weer van 6u tot 11u. Overal in de straten zijn er hier 'kioskos', dat zijn kleine winkeltjes waar je koekjes, eten, herlaadkaarten enz. kan kopen.
- De meeste straten hier hebben éénrichtingsverkeer en al menige malen moest mij het leven gered worden omdat ik met het motto "de auto's zullen wel stoppen" de straat wou oversteken. Ze stoppen NOOIT.
- Er zijn hier echt veel kakkerlakken... Dit vind ik echt verschrikkelijk, ik heb al een nieuwe fobie ontwikkeld denk ik. Alleen al het geluid om ze dood te maken, ik kan het niet typen maar het is echt vies! Ze kruipen uit de afvoer van de badkamer, uit het bad... Ik heb er zelfs nachtmerries over! Spinnen daarentegen zijn er vrijwel niet. Ik heb er nog maar 3 gezien tijdens heel het jaar. Joepie!
- In het laatste jaar van de middelbare school kan je hier niet blijven zitten: je moet blijven herexamens doen tot als je erdoor bent. Ook al duurt dat 3 jaar. Voor vele richtingen aan de universiteit zijn er ingangsexamens, niet alleen voor geneeskunde maar ook voor economie, engels, L.O.,... De universiteiten zijn wel volledig gratis!
- Iedereen is hier veel bezig met zijn lichaam, de meerderheid van de jongeren spenderen hier volledige dagen in de fitness of zijn op dieet. Dieet is hier wel anders: brood wordt hier gezien als voedsel dat je dik maakt (dit is zo raar voor mij!) en in plaats van bijvoorbeeld fruit of groenten te eten, blijven ze gewoon koekjes en suiker eten. Gewoon minder.

Oke, dit was het voor mijn berichtje. Ik heb een moeilijke periode achter de rug, maar ik begin me weer beter te voelen. Nog maar 3 weken school en het zit erop! Vakantie! Dan ga ik met mijn familie naar ons vakantiehuisje in de bergen, naar Cordoba en ik zou ook supergraag de familie van mijn broer in Santa Fe bezoeken.

Ik hoop dat alles goed gaat daar in België! Dikke kus