Cena de egresados

Vrijdag was het eindelijk zover...
'La Cena de Egresados', het diner van de afgestudeerden, een hoogtepunt in het leven van iedere Argentijn dat plaats vindt bij het beëindigen van de middelbare school.
Ik had de eer om dit ook te mogen meemaken ! Aangezien dit een gala-event is moeten alle meisjes in lang kleed en de jongens in pak gaan. Voor de jongens is het vrij gemakkelijk, maar voor de meisjes begint de zoektocht naar een kleed al maanden op voorhand. Ik en mijn gastzus zijn naar een modiste gegaan om een kleed te laten maken, wat echt veel goedkoper is! Ik heb maar ongeveer 40 euro betaald voor mijn kleed.
De avond zelf heeft een mevrouw ons haar en make-up gedaan, ik had dat nog nooit laten doen maar dat was echt eens leuk, haha... Ik dacht: ik neem gewoon de hele ervaring, het hoort erbij :-)
Dan, om 9 u moesten we naar school gaan voor een ceremonie, waarbij aan iedereen een diploma overhandigd werd. Zelfs ik kreeg een 'diploma'!
Bij de ceremonie werd dan ook een filmpje getoond met foto's en allerlei wijsheden...
Daarna gingen alle ouders, broers, zussen en andere familieleden naar de plaats waar het feest doorging. Daar kwamen even later dan ook wij, de zesdejaars aan met onze eigen partybus!
Er werden ontelbare foto's getrokken, en daarna gingen we naar binnen om te eten. Na het diner werd er de wals gedanst, de meisjes met hun papa en broers, de jongens met hun moeder en zussen. Echt supergrappig en leuk... :-)

Daarna werd de cumbiamuziek opgezet, de meisjes trokken hun torenhoge hakken uit en het feest begon! Het was een zalige nacht, ik heb me ongelofelijk geamuseerd met al mijn klas- en jaargenoten, en ik was op dat moment zo gelukkig om daar te zijn! We hebben de hele nacht gedanst en zijn daarna nog naar het huis gegaan van een van mijn klasgenoten. Om tien uur ben ik dan, doodop maar zo gelukkig, terug naar huis gekeerd. Wat een ervaring!

Voor de mensen die de foto's op mijn facebook gezien hebben, en om Mieke haar vraag te beantwoorden: ik ga niet altijd zo hard geschminkt uit hoor!

Dikke kussen!

December

En we zijn alweer december! Aangezien ik me voorgenomen heb om toch iedere maand iets op mijn blog te schrijven dacht ik, tijd voor een nieuw bericht.

Ik zit hier zo in mijn dagelijkse routine dat ik vaak niet weet wat te schrijven.

Een van de belangrijkste dingen: school is hier gedaan! De laatste weken waren echt ongelofelijk SAAI, iedereen maakte heel de dag examens en ik sliep of schreef in mijn dagboek, of schreef brieven naar mensen uit België... Een oefening in het zoeken naar bezigheidstherapie. Ook ging ik naar mijn lessen van geschiedenis, toerisme en geografie, maar aangezien het jaar op zijn einde liep had ik daar niet veel meer aan.
Ik ben aan de ene kant zo blij dat het gedaan is, dat ik me niet meer moet vervelen in die saaie lessen, maar al die mensen die ik niet meer iedere dag ga zien, ik ga ze zo missen!!

Een paar weken geleden was er de voorstelling van L.O., een evenement van mijn school waarbij alle klassen een dansje, turnoefeningen enz. moesten voorstellen. Daarvoor had ik dus dat cheerleaderpakje dat velen op facebook gezien hebben. Het was echt leuk!

Daarna is Pablo gekomen. Een week en een half... Het was echt leuk om hem terug te zien!

Nu heeft iedereen hier herexamens. Van mijn klas waren er 2 personen erdoor. De anderen blijven naar school gaan om opnieuw en opnieuw examens te blijven afleggen. Ja, ze hebben hier veel kansen!

Aangezien al mijn klasgenoten moeten studeren trek ik nu veel op met de andere uitwisselingsstudenten.
Gisteren ging ik naar het verjaardagsfeest van een meisje uit Nederland, wat echt superleuk was. Ze had een plaats afgehuurd met zwembad, en we hebben heel de dag gegeten, gedanst en in het zwembad gezwommen. Ik heb veel nieuwe mensen leren kennen!

Vrijdag is het zover: la cena de egresados, ik weet niet hoe het te vertalen, 'het diner van de afgestudeerden'. Dat is officieel het einde van het schooljaar! Iedereen moet er in galakleding naartoe gaan... Niet echt mijn ding, maar het is een ervaring :)

Ik ben ook volop vakantieplannen aan het maken, en aan het kijken wat ik volgend jaar ga doen.

Ik weet niet wat meer te schrijven, haha, heb niet echt inspiratie. Als iemand een vraag heeft, stel ze!
Ik weet niet echt wat jullie willen weten over mijn leven hier :)

Tijd voor een nieuw berichtje, het is nu toch al een tijdje geleden.
Wat is er ondertussen allemaal gebeurd?
De temperaturen zijn hier gestegen tot een ondraaglijke hoogte. Overdag is het ongeveer 36 graden en niemand komt hier buiten voor 6 uur. Aangezien ik me moet aanpassen aan de plaatselijke cultuur (en toch ook wel van slapen houd) slaap ik daarom bijna iedere dag de siesta!

Vorige week ben ik gaan kamperen met mijn school en dit was echt een van de beste ervaringen die ik hier al gehad heb!
Een kort overzichtje:
Dinsdag zijn we 's middags vertrokken. Na 4 uur in de bus zitten kwamen we aan in Cafayate, Salta. De tenten werden opgezet en werden we opgedeeld in groepen. Daarna speelden we spelletjes en moesten we een naam, spreuk en lied vinden voor onze groep. Ik heb me echt geamuseerd, in mijn groep zaten leuke mensen!

De volgende dag was het dan zover: de beklimming van de berg. Onder de brandende zon en met een bamboestok in de hand vertrokken we. Na 4 u stappen, kwamen we dan aan aan de top! Daar wachtte op ons een grote waterval met ijskoud water, zalig, die verkoeling na zo lang in de zon gestapt te hebben. (Iedereen was trouwens onder de indruk van de kleur van mijn gezicht.)
We kregen dan een kaartje dat zei: vallen op je weg is toegestaan, opnieuw opstaan verplicht.
Het kamperen hier staat sterk in het teken van bezinnen en nadenken over het leven.

Het uitzicht terug beneden, na de beklimming

De volgende dag zijn we naar het centrum van Cafayate geweest. Daar heb ik het beroemde wijn-ijsje geprobeerd, maar dat vond ik echt niet lekker! Daarna deden we een soort Olympische Spelen en ik werd 3e met kogelstoten. Moeilijk te geloven, maar hier een foto als bewijs:

Daarna ging iedereen naar een kerk. Daar aangekomen kreeg iedereen een bijbel met brieven tussen van hun familie. Mijn familie had voor mij geen bijbel maar een boekje met sprookjes gekocht, waar ook een moraal in zat. Ik had een brief gekregen van mijn zus en mijn mama, aangezien die brieven zo emotioneel en lief waren, moest ik toch wel een traantje laten. Ik zweer dat echt IEDEREEN aan het wenen was, samen daar in die kerk, en na het lezen van de brieven stond iedereen op en begon elkaar te omhelzen. Ik kende die mensen nog maar 3 dagen, maar toch was dat echt een speciaal moment! Ik kan me echt niet voorstellen dat dit in België zou gebeuren, daarvoor moet je gewoon in Argentinië zijn.
Die avond was dan het kampvuur, waarbij iedereen iemand mocht bedanken, vergeving vragen of iets mocht wensen.

De volgende dag was dan de afscheids-ceremonie, waarbij nog maar eens iedereen elkaar omhelsde. Ik heb echt superveel mensen leren kennen op die 4 dagen, geweldige mensen, daarom ben ik zo blij dat ik meegegaan ben! Het was echt leuk om eens alleen met allemaal mensen die ik niet kende mee te gaan, dat ik gewoon eens zelf kon kiezen met wie ik wou omgaan en zelf mensen kon leren kennen.

Teruggekomen op school werd ik op de vingers getikt omdat ik nooit iets doe in de les. Ik voelde me weer oneerlijk behandeld, want toen ik hier aangekomen was, zeiden al mijn klasgenoten dat ik niets mocht doen, dat ik mocht slapen als ik wou,... En de leerkrachten geven mij nooit de fotokopieën, de opdrachten, dus hoe willen ze dan dat ik iets doe? Ik voelde me precies weer op het college, hoe autoritair ze mij hier behandelden. De directrice stelde me voor de keuze: ofwel moest ik in mijn klas blijven en studeren voor alle vakken (dus ook de vakken waar ik echt niets van begrijp en die me niet interesseren, zoals boekhouden, economie en arbeidsrecht) ofwel moest ik lessen gaan volgen in andere klassen en richtingen en zo iets leren over Argentinië. Ik heb voor het laatste gekozen en nu ga ik dus op school politiek, geografie, psychologie en geschiedenis gaan doen. Zal waarschijnlijk interessanter zijn dan al mijn wiskundige, economische vakken ;-)

Nog een paar andere dingetjes over Argentinië:
- In alle straten staan sinaasappelbomen. Die sinaasappels kan je helaas wel niet opeten omdat ze naar het schijnt bitter zijn. Ik heb ze nooit geprobeerd.
- Sangria is hier fanta met rode wijn. Witte wijn drinken ze met sprite
- In iedere keuken staat een tv, die bijna altijd opstaat, ook tijdens het eten.
- De winkels hebben hier andere openingstijden: 's morgens tot 1u, dan sluiten ze tijdens de siesta, en daarna openen ze weer van 6u tot 11u. Overal in de straten zijn er hier 'kioskos', dat zijn kleine winkeltjes waar je koekjes, eten, herlaadkaarten enz. kan kopen.
- De meeste straten hier hebben éénrichtingsverkeer en al menige malen moest mij het leven gered worden omdat ik met het motto "de auto's zullen wel stoppen" de straat wou oversteken. Ze stoppen NOOIT.
- Er zijn hier echt veel kakkerlakken... Dit vind ik echt verschrikkelijk, ik heb al een nieuwe fobie ontwikkeld denk ik. Alleen al het geluid om ze dood te maken, ik kan het niet typen maar het is echt vies! Ze kruipen uit de afvoer van de badkamer, uit het bad... Ik heb er zelfs nachtmerries over! Spinnen daarentegen zijn er vrijwel niet. Ik heb er nog maar 3 gezien tijdens heel het jaar. Joepie!
- In het laatste jaar van de middelbare school kan je hier niet blijven zitten: je moet blijven herexamens doen tot als je erdoor bent. Ook al duurt dat 3 jaar. Voor vele richtingen aan de universiteit zijn er ingangsexamens, niet alleen voor geneeskunde maar ook voor economie, engels, L.O.,... De universiteiten zijn wel volledig gratis!
- Iedereen is hier veel bezig met zijn lichaam, de meerderheid van de jongeren spenderen hier volledige dagen in de fitness of zijn op dieet. Dieet is hier wel anders: brood wordt hier gezien als voedsel dat je dik maakt (dit is zo raar voor mij!) en in plaats van bijvoorbeeld fruit of groenten te eten, blijven ze gewoon koekjes en suiker eten. Gewoon minder.

Oke, dit was het voor mijn berichtje. Ik heb een moeilijke periode achter de rug, maar ik begin me weer beter te voelen. Nog maar 3 weken school en het zit erop! Vakantie! Dan ga ik met mijn familie naar ons vakantiehuisje in de bergen, naar Cordoba en ik zou ook supergraag de familie van mijn broer in Santa Fe bezoeken.

Ik hoop dat alles goed gaat daar in België! Dikke kus

Onlangs zei mijn gastfamilie mij dat er een Belgische journalist op de tv ging komen hier. Ze waren echter de naam vergeten... Toen het programma begon zag ik dat het Michel Collon was! Beroemd tot in Argentinië! En ik werd in het middelbaar op de vingers getikt omdat ik voor een project een artikel van hem gebruikt had...

Twee maanden

Het is alweer een tijdje geleden dat ik op mijn blog geschreven heb!
Alles gaat goed hier met mij. Ik weet niet echt wat te vertellen, het is moeilijk me te herinneren wat ik gedaan heb en voor mij lijkt het allemaal al zo normaal!
Wat is er ondertussen allemaal met mij gebeurd?

Ongeveer drie weken geleden heb ik me verbrand aan de moto van een vriendin. Iedereen heeft me hier altijd gezegd aan de linkerkant af te stappen, natuurlijk vergeet ik het een keer... In het begin voelde ik niets, maar ik keek naar mijn been en ik dacht: oei, dat gaat pijn doen! Even later begon ik het al te voelen natuurlijk... Hierna volgde een ontelbare opsomming van waarschuwingen om niet meer met de moto te gaan en regelmatige bezoekjes aan het ziekenhuis van een naburig dorpje. Gelukkig is de weg naar daar supermooi, met aan de ene kant velden met suikerriet, aan de andere kant de bergen...

Ook was ik een dag superziek, echt lang geleden dat ik er zo slecht aan toe geweest was! Ik moest heel de tijd overgeven (verdere details zal ik jullie besparen). Hop, weer naar het ziekenhuis.. Ze beginnen me daar al te kennen denk ik! Gelukkig heeft mijn familie die dag supergoed voor mij gezorgd, ik mocht in het grote bed van mijn ouders liggen en daar naar tv kijken, en mijn broer en zussen kwamen me ook gezelschap houden. Wat hou ik toch van mijn gastgezin!

Op school verveel ik me hier echt, gelukkig mag je hier bijna alles doen wat je wilt in de klas en dus breng ik mijn dag door gesprekjes voerend met al mijn geweldige klasgenoten. Waar ik me ook mee bezighoud is notities overschrijven voor klasgenoten die niet alles hebben. Over een nuttige tijdsbesteding gesproken... ;)
Op 30 oktober ga ik met het vijfde jaar mee op kampeeruitstap naar Salta, een andere provincie. Daar ben ik echt superblij om! Iedereen die dat al gedaan heeft, zegt dat het een onvergetelijke ervaring was en dat het een supermooie omgeving is... Dat belooft dus!

Over reizen gesproken, deze vrijdag ga ik ook naar Buenos Aires. Met La Campora, een soort van studentenbeweging afhankelijk van de presidente, kon ik daar gratis naartoe gaan! Ik kan echt niet wachten :)

En het stopt niet, want 20 oktober ga ik met mijn zus naar een rockconcert van haar favoriete rockband: Las Pastillas Del Abuelo. Ik moet nog een beetje oefenen dat ik deze keer mee kan zingen met de liedjes, haha!

Voor de rest houd ik me bezig met films kijken met mijn jongste gastzus, naburige stadjes bezoeken met mijn gastpapa ('city tour'), Argentijnse koekjes bakken met mijn oudste gastzus, en uren gesprekken voeren met mijn gastzus van 20 jaar, waar ik echt ook enorm goed mee overeenkom!

Waar ik hier soms last mee heb zijn de sociale regels... Als jongen is het hier allemaal veel gemakkelijker maar als meisje is het zo dat je maar een vriendengroep mag hebben en niet de vriendin mag zijn van iedereen. Dat is echt totaal niets voor mij, nu is het dus een beetje evenwicht zoeken tussen tijd doorbrengen met mijn vriendengroep maar toch ook nog met andere mensen kunnen omgaan...

Ik weet niet goed wat meer te vertellen! Als jullie vragen hebben, stel ze mij alstublieft, dan weet ik waar ik over moet praten in mijn volgende blogberichten!

Dikke kus

Na een maand

Dag iedereen,

Het is ondertussen al weer een tijdje geleden dat ik op mijn blog geschreven heb! Dit is deels te wijten aan het totaal ongestructureerde Argentijnse leven, deels aan het feit dat ik hier met zoveel mensen de computer moet delen!

Ondertussen ben ik hier al meer dan een maand… Een maand geleden liet ik mijn comfortabele leventje in België achter, na mijn laatste maanden waarin ik echt zo gelukkig geweest was! Ik denk dat je gewoon intenser leeft als je weet dat je binnenkort alles moet achterlaten.
Hier aankomen was echt hard, anders, eenzaam en vooral totaal anders dan mijn verwachtingen. Als ik mij slecht voelde was er nooit iemand die me echt begreep (dat kon ik ook niet verwachten, want het is onmogelijk dit te begrijpen als je zelf geen uitwisselingsstudent bent)…

Nu, een maand later, voel ik me zo geweldig! Soms, als ik aan tafel zit te eten met mijn familie of rondloop in mijn stadje denk ik: IK BEN ZO GELUKKIG! Ik weet niet of ik ooit zo gelukkig geweest ben of het zo beseft heb! Misschien is het omdat ik me eerst zo slecht voelde dat ik het nu extra bewust beleef…  Natuurlijk zijn er nog momenten dat ik België mis, maar als ik me slecht voel, denk ik: me slecht voelen is beter dan niets voelen omdat ik niets speciaal meemaak in mijn saaie, dagelijkse routine uit België!

Nu ik al gewend ben is het gewoon genieten van alle nieuwe dingen. Nieuwe muziek, nieuwe mensen, nieuwe gewoonten (het knuffelen! Love it) en vooral, nieuw eten… Het eten is hier zo lekker! Ik ben hier wel al 4 à 5 kilo bijgekomen, maar ik heb me voorgenomen om me het niet aan te trekken, hehe. Ik die bijna geen vlees at in België, ben nu een meat addict geworden. Ik weet het, hard om te geloven… Maar het vlees hier is echt anders, zoveel LEKKERDER! Ik heb ook een zware suikerverslaving door alle dulce de leche, cola en alle zoetigheden hier. Niet zo moeilijk om te zien vanwaar die extra kilo’s komen, hehe!

Mijn Spaans gaat al heel goed ondertussen. ’s Avonds zit ik vaak nog tot laat met mijn familie of ouders aan tafel, pratend over geografie en politiek van Argentinië of iets minder serieuze onderwerpen. Ze vertellen me over hun ervaringen in Europa, ik over mijn ervaringen in Argentinië.
Mijn papa neemt me ook mee op ‘city tour’ in mijn stadje en toont me alles. Met mijn oriëntatie die eigenlijk zo goed als onbestaande is, ken ik nog altijd de weg niet, maar ik maak vorderingen!

Nu even vertellen over de voorbije week:
Maandag trok ik naar San Miguel de Tucuman om af te spreken met Lies, een uitwisselingsstudent die twee jaar geleden naar Argentinië gegaan is. Het was echt geweldig om nog eens Nederlands te spreken, al moest ik in het begin wel nadenken over mijn woorden, raar! Zij gaf mij de chocolade en de cadeautjes, echt geweldig, superhard bedankt iedereen!

Woensdag was er dan de grote dag: La eleccion de la reina, de verkiezing van de koningin van de school. Dit organiseren de 6^e jaars en op deze dag wordt het mooiste meisje van de school verkozen. Iedere klas heeft zijn kandidaat, die dan strijden voor de titel van koningin, 1^e en 2^e prinses. Het thema dit jaar was het einde van de wereld en de mensen van mijn jaar hebben eerst een toneeltje gedaan en en daarna moest normaal iedereen dansen, maar omdat niemand komen oefenen was waren we maar met 6! Als enige Belg tussen al die Argentijnse meisjes (die allemaal supergoed kunnen dansen) had ik het toch nog goed gedaan! Hierna maakten alle kandidaat-koninginnen een rondje door de zaal en werd er gestemd door de leerkrachten. Na het kronen van de koningin werd er cumbia opgezet en gingen alle 6^e jaars op het podium dansen en begon heel de school te feesten! Het deed me een beetje denken aan mijn 100dagen, alleen deed heel de school mee, echt zo leuk! Ik heb me superhard geamuseerd!

Het dansje!

Ik en mijn klasgenoten na het dansen

Een kandidaat-koningin die identiek was aan Barbie

Andere kandidaat-koningin

Met mijn klasgenoten aan het feesten!

Na de verkiezing gaat iedereen naar het plein met zijn verkleedkleren :)

Tot zover dit blogbericht, ik mis jullie allemaal maar ik ben echt gelukkig…

2 weken later

Ik ben nu een dikke twee weken in mijn gastgezin en alles gaat veel beter met mij!
Ik zal even een typische dag in Argentinië beschrijven:
6u : opstaan, douchen en ontbijten. Het ontbijt is hier wel heel anders dan in België, ze eten veel minder! Ik drink hier altijd mate cocido, mate uit een theezakje. Voor de rest een beetje brood, soms yoghurt, maar hier in Argentinië bestaat geen yoghurt zonder smaak of suiker! Ze eten alles graag heel zoet...
7u: bus naar school
7u50 tot 12u50: school! Dit zijn lesuren van 40 minuten, maar in de meeste lessen doen we letterlijk niets. De leerkrachten zijn een beetje lui hier! Ik moet ook niets maken van huiswerk of toetsen, enkel voor wiskunde. Maar aangezien ik de leerstof al gezien heb in België, is dat niet zo moeilijk! ;)
In het begin van de dag verzamelt iedereen zich in een grote ruimte waar het volkslied van Argentinië afgespeeld wordt en de vlag opgehesen, dit mogen de beste leerlingen van de klas doen.
13u: bus naar huis en eten. De Argentijnen eten weinig groenten! De maaltijd bestaat bijna altijd uit vlees en rijst of pasta, het is lekker maar niet echt gezond! Bij het eten drinken ze bijna altijd cola en als ik water drink, is iedereen zeer verbaasd.
Wat ik in de namiddag doe, verschilt van dag tot dag. Soms siesta slapen, soms heb ik gymnasia (LO), soms ga ik lopen of naar fitness.
Ook iets typisch van hier is de merienda: eigenlijk een extra maaltijd hier, die bestaat uit koekjes, brood, zoete dingen (again!) Daarvoor spreken we vaak af met vrienden om samen te eten, dat is iets typisch van hier. 's Avonds zijn er soms asado's (barbecues) van vrienden.

Dat is een normale dag in de week, maar het is altijd uitkijken naar het weekend! :)
De Argentijnen houden echt van feesten!
Mijn weekend vorige week bestond uit donderdag asado, vrijdag feestje, zaterdag een concert. Het was allemaal zo geweldig! De feestjes zijn hier zoveel beter dan in België, zoals iedereen mij op voorhand gezegd had :) De muziek is ook anders, ik vind de muziek hier superleuk!
Wie benieuwd is, hier zijn de grootste hits van het moment:
Nene malo - Un secreto
Nene malo - Nena mala
J Alvarez - La pregunta
Dit weekend opnieuw feestje vrijdag en zaterdag, ik kijk er al naar uit.
Het gaat op dit moment echt al veel beter met mij, mijn ouders zijn dinsdag ook thuisgekomen en ze zijn heel vriendelijk!
Wie vragen heeft mag ze altijd stellen :)

Eerste berichtje

Oké, ik weet het, ik had gezegd dat ik meer ging schrijven dan Jonas... Tot nu doe ben ik daar nog niet in geslaagd maar hier is zowaar mijn eerste berichtje!
Toen ik aankwam in Argentinië ben ik eerst 2 dagen in Buenos Aires geweest met alle uitwisselingsstudenten, dat was echt tof. Ik zit nu ondertussen in mijn gastfamilie in Tucuman, sinds zondag, en alles is hier heel anders! Mijn ouders zijn er nu niet tot 28 augustus dus ik ben alleen met mijn broer en zussen. Ik slaap op de kamer met 2 zussen.
Ik had op voorhand gedacht, een jaartje Argentinië, een jaartje vakantie, maar dat is duidelijk helemaal niet waar! Uitwisselingsstudent zijn is echt niet gemakkelijk, ten eerste ben ik iedere dag doodmoe omdat ik voortdurend moet nadenken om het Spaans te verstaan en te spreken. Ik mis iedereen van België en het aanpassen aan een andere cultuur is echt niet simpel...
Want er zijn wel degelijk veel cultuurverschillen!
Wat ik het leukste vind van hier: iedereen knuffelt elkaar voortdurend, haha!
Natuurlijk is het voor mij als food-addict geweldig om hier allemaal nieuw eten te proberen. Als ik zeg dat ik in België veel groenten eet, lacht iedereen en zeggen ze dat dat hetgene is dat ik dit jaar het minste zal eten :p
Wat ik hier wel al gegeten heb: milanesa, dulce de leche, mate, alfajores, sfijas, nog vele dingen waarvan ik de naam niet meer weet en morgen mijn eerste asado! Ik denk dat ik hier echt dik ga worden!
Zaterdag gaan we ook naar een feestje denk ik. Het is hier wel anders dan de rest van Argentinië omdat de discotheken hier maar open zijn tot 4u, dus ze vertrekken veel vroeger.
Ik ga proberen om vanaf nu meer op mijn blog te schrijven! Maar er is hier geen wifi en enkel internet voor 1 computer, daarom kan ik er niet zo veel op...

Vertrek

En het is zover: morgen vertrek ik om half 5 naar de luchthaven om daar op het vliegtuig te stappen naar Buenos Aires. Het is superspannend maar op dit moment zie ik het echt zitten! Mijn grootste zorgen zijn mijn te vele kilo's in mijn valies en mijn accordeon die eigenlijk een beetje te groot en te zwaar is om handbagage te zijn, ik hoop dat dit geen probleem zal zijn... In Buenos Aires blijf ik 2 dagen om daarna door te reizen met het vliegtuig naar Tucuman waar mijn gastfamilie op mij zal wachten! Het is raar om te denken dat ik de mensen waar ik al een paar maanden een beeld van heb in mijn hoofd, in het echt ga ontmoeten...
Ik wil echt graag nog eens iedereen bedanken voor het geweldige afscheidsfeest dat ik had met jullie, en natuurlijk ook voor de cadeautjes en het geld dat ik op mijn afscheidsfeest gekregen heb, waarmee ik graag wat meer van Argentinië zou zien!
Dit is mijn laatste berichtje van uit België, ik ga iedereen zo hard missen, maar ik ben ook blij dat ik kan vertrekken en mijn droom kan waarmaken...
Ik kan jullie wel zeggen dat ik waarschijnlijk iets meer op deze blog ga schrijven dan mijn broer gedaan heeft (sorry Jonas). Dus als je wil weten hoe het met mij gaat kan je altijd eens komen kijken...
Tot over een jaartje iedereen! :)

Gastgezin

En ik heb een gastgezin! Volgend jaar zal ik een jaar doorbrengen in de provincie Tucuman, in het noorden van Argentinië. Ik zal er vijf zussen en een broer hebben! Een van mijn zussen heeft mijn leeftijd en ik ga met haar in de klas zitten, in el instituto Vocacional de Concepción, ik denk in het 6e jaar economie. Maar ze heeft me al meerdere keren verzekerd dat ik zeker niet ga moeten studeren want dat ze zich in hun klas gewoon heel de tijd amuseren ;)
Mijn moeder is een schooldirectrice en mijn vader een dokter en ze hebben ook een vakantiehuisje in de bergen, waar ze soms eens naartoe gaan. Het ziet er een superleuk gezin uit!
Ik ben echt blij dat ik het al zo vroeg weet en ik kan niet meer wachten nu :)

Nog 3 maanden

Ik heb er jaren over gedroomd en naar uitgekeken, maar volgend jaar is het eindelijk zover: mijn uitwisselingsjaar naar Argentinië!
Op 10 augustus stap ik op het vliegtuig en zal ik België een jaartje inwisselen voor het land van de tango, mate, en als ik de andere uitwisselingsstudenten moet geloven: de beste feestjes!

Wie nieuwsgierig is naar mijn avonturen in Argentinië, kan me op deze blog volgen.