Laura in Argentinië: september 2012

Dag iedereen,

Het is ondertussen al weer een tijdje geleden dat ik op mijn blog geschreven heb! Dit is deels te wijten aan het totaal ongestructureerde Argentijnse leven, deels aan het feit dat ik hier met zoveel mensen de computer moet delen!

Ondertussen ben ik hier al meer dan een maand… Een maand geleden liet ik mijn comfortabele leventje in België achter, na mijn laatste maanden waarin ik echt zo gelukkig geweest was! Ik denk dat je gewoon intenser leeft als je weet dat je binnenkort alles moet achterlaten.
Hier aankomen was echt hard, anders, eenzaam en vooral totaal anders dan mijn verwachtingen. Als ik mij slecht voelde was er nooit iemand die me echt begreep (dat kon ik ook niet verwachten, want het is onmogelijk dit te begrijpen als je zelf geen uitwisselingsstudent bent)…

Nu, een maand later, voel ik me zo geweldig! Soms, als ik aan tafel zit te eten met mijn familie of rondloop in mijn stadje denk ik: IK BEN ZO GELUKKIG! Ik weet niet of ik ooit zo gelukkig geweest ben of het zo beseft heb! Misschien is het omdat ik me eerst zo slecht voelde dat ik het nu extra bewust beleef… Natuurlijk zijn er nog momenten dat ik België mis, maar als ik me slecht voel, denk ik: me slecht voelen is beter dan niets voelen omdat ik niets speciaal meemaak in mijn saaie, dagelijkse routine uit België!

Nu ik al gewend ben is het gewoon genieten van alle nieuwe dingen. Nieuwe muziek, nieuwe mensen, nieuwe gewoonten (het knuffelen! Love it) en vooral, nieuw eten… Het eten is hier zo lekker! Ik ben hier wel al 4 à 5 kilo bijgekomen, maar ik heb me voorgenomen om me het niet aan te trekken, hehe. Ik die bijna geen vlees at in België, ben nu een meat addict geworden. Ik weet het, hard om te geloven… Maar het vlees hier is echt anders, zoveel LEKKERDER! Ik heb ook een zware suikerverslaving door alle dulce de leche, cola en alle zoetigheden hier. Niet zo moeilijk om te zien vanwaar die extra kilo’s komen, hehe!

Mijn Spaans gaat al heel goed ondertussen. ’s Avonds zit ik vaak nog tot laat met mijn familie of ouders aan tafel, pratend over geografie en politiek van Argentinië of iets minder serieuze onderwerpen. Ze vertellen me over hun ervaringen in Europa, ik over mijn ervaringen in Argentinië.
Mijn papa neemt me ook mee op ‘city tour’ in mijn stadje en toont me alles. Met mijn oriëntatie die eigenlijk zo goed als onbestaande is, ken ik nog altijd de weg niet, maar ik maak vorderingen!

Nu even vertellen over de voorbije week:
Maandag trok ik naar San Miguel de Tucuman om af te spreken met Lies, een uitwisselingsstudent die twee jaar geleden naar Argentinië gegaan is. Het was echt geweldig om nog eens Nederlands te spreken, al moest ik in het begin wel nadenken over mijn woorden, raar! Zij gaf mij de chocolade en de cadeautjes, echt geweldig, superhard bedankt iedereen!

Woensdag was er dan de grote dag: La eleccion de la reina, de verkiezing van de koningin van de school. Dit organiseren de 6^e jaars en op deze dag wordt het mooiste meisje van de school verkozen. Iedere klas heeft zijn kandidaat, die dan strijden voor de titel van koningin, 1^e en 2^e prinses. Het thema dit jaar was het einde van de wereld en de mensen van mijn jaar hebben eerst een toneeltje gedaan en en daarna moest normaal iedereen dansen, maar omdat niemand komen oefenen was waren we maar met 6! Als enige Belg tussen al die Argentijnse meisjes (die allemaal supergoed kunnen dansen) had ik het toch nog goed gedaan! Hierna maakten alle kandidaat-koninginnen een rondje door de zaal en werd er gestemd door de leerkrachten. Na het kronen van de koningin werd er cumbia opgezet en gingen alle 6^e jaars op het podium dansen en begon heel de school te feesten! Het deed me een beetje denken aan mijn 100dagen, alleen deed heel de school mee, echt zo leuk! Ik heb me superhard geamuseerd!